Holmer had net een eenvoudige maar voedzame maaltijd genuttigd in de grote eetzaal van het klooster toen broeder Aldemar hem vriendelijk wenkte. “Er is iemand die je zou moeten ontmoeten,” zei hij met een mysterieuze glimlach. Holmer volgde hem door de met kaarsen verlichte gangen van het klooster, terwijl de geur van oude boeken en kruiden hem omhulde. Uiteindelijk kwamen ze bij een houten deur met ingewikkelde gravures die een zon en maan uitbeeldden.

Aldemar klopte driemaal zachtjes op de deur. Even bleef het stil, maar toen ging de deur geruisloos open. In de kamer stond een vrouw in een lange, diepblauwe mantel. Haar zilveren haar viel los over haar schouders, en haar ogen hadden een indringende, bijna lichtgevende kwaliteit. “Holmer,” sprak ze met een stem die zowel krachtig als zachtaardig klonk, “mijn naam is moeder Celestina, maar noem me maar Celeste.”

Holmer boog lichtjes, niet zeker of dat gepast was, maar Celeste knikte goedkeurend. Ze gebaarde hem om plaats te nemen op een eenvoudige houten stoel, terwijl ze zelf bij een lage tafel ging zitten. Op de tafel lagen verschillende perkamenten, een open boek met oude symbolen en een schaal met kleine, glinsterende steentjes.

“Jij hebt een lange reis achter de rug,” vervolgde Celeste terwijl ze hem aandachtig bekeek. “En de mist heeft je niet ongemerkt laten gaan.”

Holmer voelde een lichte huivering bij haar woorden. “Hoe weet u dat?”

Celeste glimlachte geheimzinnig. “De mist is geen gewone nevel. Het is een sluier tussen werelden, een kracht die leeft en reageert op degenen die haar pad kruisen. En jij, Holmer, hebt haar aandacht getrokken.”

Holmer dacht terug aan zijn reis, aan de lantaarn met de blauwe gloed en de dreiging van de schaduwen. “Ik begrijp het nog niet helemaal,” gaf hij toe. “Wat betekent dit voor mij?”

Celeste stond op en liep naar een smalle kast tegen de muur. Ze haalde er een klein flesje met een zilveren vloeistof uit en zette het voor Holmer neer. “Dit is een tinctuur die helpt om visioenen te verduidelijken. De mist heeft je iets getoond, maar misschien heb je nog niet alles gezien wat je moet weten.”

Holmer aarzelde even, maar nam het flesje aan. “En als ik het neem?”

“Dan zul je de waarheid achter de mist beter begrijpen,” antwoordde Celeste. “Maar wees gewaarschuwd: niet alle waarheden zijn gemakkelijk te dragen.”