“Waarom ben jij eigenlijk veilig?” vroeg Holmer, zijn stem vol nieuwsgierigheid. Hij had de oude man altijd als een mysterieuze figuur gezien, maar nu wilde hij de waarheid kennen. “Je blijft hier in het bos terwijl de duisternis ons omringt. Hoe kan dat?”

De oude man glimlachte met een diep begrip in zijn ogen. “Ik ben één met het bos, Holmer,” antwoordde hij, zijn stem kalm en geruststellend. “Mijn leven is verweven met deze aarde en de geheimen die ze herbergt. De eldergloed heeft me geleerd om in harmonie met de natuur te leven, en daardoor ben ik beschermd.”

“Hoe bent je hier in het bos beland?” vroeg Holmer.

“Dat is een verhaal dat teruggaat naar mijn jongere jaren. Ik was een reiziger, net zoals jij. Op zoek naar avontuur en kennis trok ik door de bergen en de bossen, en ik leerde over de mysteries van de natuur. Gedurende die tijd ontmoette ik vele mensen en ontdekte ik de schoonheid van de wereld om me heen. Maar er was altijd een sterke aantrekkingskracht naar de bossen, en ik voelde dat ik ergens een plek zocht om te wortelen.”

“Op een dag, terwijl ik door een andere wildernis trok, kwam ik dit bos tegen. De sfeer was anders dan wat ik ooit had ervaren. De lucht was gevuld met de geur van natte aarde en bladeren, en de bomen leken te fluisteren. Ik besloot te blijven en het bos verder te verkennen. Het was alsof de natuur me had geroepen, en ik kon de roep niet weerstaan.”

“JNa verloop van tijd leerde ik de geheimen van het bos kennen en raakte ik verbonden met de flora en fauna. Ik begon een eenvoudig leven te leiden, waarbij ik zorgde voor mezelf en de omgeving.”

Holmer knikte, de woorden van de oude man doordrongen van betekenis. Het besef dat er een diepe connectie was tussen de oude man en het bos maakte indruk op hem. “Dus jij kunt de duisternis weerstaan omdat je de kracht van het bos begrijpt?” vroeg hij.

“Precies,” zei de oude man, zijn ogen twinkelend. “De duisternis kan alleen grip krijgen op degenen die de verbinding met de natuur verloren hebben. Maar zolang je de lantaarn bij je hebt en het licht van de eldergloed respecteert, zul je veilig zijn.”

“Dat geeft me hoop,” zei Holmer. De oude man knikte goedkeurend. “Vergeet niet dat het avontuur niet alleen om de bestemming gaat, maar ook om de lessen die je onderweg leert. De natuur heeft veel te bieden, en de weg kan soms moeilijk zijn. Maar elke stap die je zet, brengt je dichter bij jezelf.”

Holmer voelde een golf van emoties. Hij had de oude man als een mentor gezien, en de gedachte om nu alleen verder te gaan, maakte hem nerveus. “Wat als ik in de problemen kom?” vroeg hij. “Wat als de duisternis me bereikt?”

“Vertrouw op de lantaarn,” zei de oude man met een geruststellende glimlach. “Het licht zal je de weg wijzen, zelfs in de donkerste tijden. En als je ooit twijfelt, herinner je dan dat je altijd de wijsheid van de natuur kunt raadplegen.”