Met een brede glimlach keek Holmarmot om zich heen. Er waren zo veel attracties, maar hij wist precies waar hij moest beginnen: de botsautootjes! Hij had er al zoveel over gehoord en kon niet wachten om het zelf te ervaren.

Holmarmot sprong uit zijn bed en rekte zich uit. Vandaag was de dag! Het was eindelijk zover—hij ging naar het pretpark! Hij had er de hele week naar uitgekeken en kon bijna niet wachten om alle attracties te zien.

Op Holmarmot Day verzamelen de dorpsbewoners zich rond de huisje, waar de wijze Holmarmot woond. Volgens de legende voorspelt hij de lengte van de winter: als hij zijn snor rimpelt, blijven de kou en sneeuw nog wekenlang. Maar als hij niest, betekent het een vroege lente.

Dit jaar kijkt iedereen vol spanning toe. Holmarmot snuffelt, knippert met zijn oogjes… en dan – HATSJOE! – hatsjoet hij.

De mensen juichen. De lente komt vroeg! Maar Holmarmot kijkt geschrokken naar de lucht. Had hij echt de toekomst voorspeld… of was het gewoon het winterstof in zijn huisje?

Terwijl de vlammen knetterden, hield Holm een stok met zachte marshmallows boven het vuur, zijn ogen twinkelend van vreugde. Egel, met haar spitse stekels glinsterend in het vuurlicht, speelde een vrolijk deuntje op haar rode gitaar. Het geluid van de gitaar mengde zich met het geknetter van het vuur, terwijl ze samen genoten van de avond. “Dit is een heerlijk moment,” zei Holm, terwijl een marshmallow perfect bruin werd. Egel glimlachte, haar muziek vulde de lucht met magie.

ZZZZZZzzzzzzzz…….

Zie mij dan de tourist zijn.

One hundred and eeeeeeeiiiggghhtyyyyyyyy!!!